دکتر جونس سالِک، پزشک لهستانی الاصل آمریکایی، پس از اتمام تحصیلات خود در رشته پزشکی، به تحقیق و مطالعه در زمینه باکتری‌ها و ویروس‌ها پرداخت. وی در صدد بود تا ویروس‌ها را در وضعی قرار دهد که قادر نباشند موجب بیماری شوند، لکن بتوانند پادتنی ایجاد کنند که به نحوی موثر علیه بیماری قابل استفاده باشد. دکتر سالک بدین ترتیب در یازدهم نوامبر ۱۹۵۲ میلادی واکسنی تهیه کرد و آن را به اطفالی تزریق نمود که سابقاً به نوعی فلج مبتلا شده و طبعا بدنشان در برابر این بیماری مقاومت داشت. نتیجه کار، کاملا رضایت‌ بخش بود چرا که این تزریق باعث افزایش پادتن در خون می‌شد. وی متعاقباً این واکسن را در مورد اطفالی که سابقه بیماری نداشتند استعمال کرد و این بار هم، نتیجه، مطلوب بود.
 از این رو، این واکسن از سال ۱۹۵۴ میلادی به مقدار زیاد تهیه شد و در دسترس عموم قرار گرفت. خبر کشف واکسن ضدفلج بعد از کشف واکسن آبله یکی از جالب‌ترین پدیده‌ های پزشکی بوده است که موجب نجات و سالم ماندن انسان‌های بی‌شماری گردید. این واکسن بعدها توسط میکروب‌ شناسان دیگر تکمیل شد و به صورت قطره خوراکی درآمد که امروزه مورد استفاده وسیع قرار می‌گیرد.