به گزارش مفدا بهشتی- بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت، زمانی که شیوع یک بیماری در کشوری به یک در هر ده هزار مورد برسد، آن بیماری حذف‌شده به‌شمار می‌آید. به گفته‌ی کارشناسان ایران سال‌هاست که به این عدد رسیده‌است. تعداد موارد کشف‌شده‌ی جذام در ایران در سال ۱۳۷۰، ۱۹۱مورد بود که سال ۱۳۸۶ به ۳۷نفر کاهش یافته است.

جذام بیماری فقر خوانده می‌شود. امروز نیز این روند حفظ شده و با وجود تکنیک‌های جدید تشخیص و درمان حتمی، کشورهای فقیرنشین و محروم از امکانات بهداشتی- درمانی هنوز هم با جذام دست به گریبان هستند. آن چه در این بیماری اهمیت دارد، آغاز سریع درمان است. جذام در طول تاریخ، بیش از هر بیماری دیگری به وحشت و انزوای مبتلایان و اطرافیان آن‌ها دامن زده‌است.

امروزه با وجود تأکید متخصصان به درمان صد درصد این بیماری، باز هم نشانه‌هایی از انگ و وحشت عموم جامعه نسبت به جذام دیده می‌شود. هم‌چنین باید گفت که برخلاف تصور عموم، انتقال این بیماری نیازمند تماس مداوم و نزدیک با ناقل است. انگی که به این بیماری زده شده، از جمله موانع بر سر راه ریشه‌کنی قطعی این بیماری به‌شمار می‌آید؛ زیرا گاهی مبتلایان به نوعی خود را از نظرها دور می‌کنند و مخفی می‌شوند.