خوشا بهارا … (ملک الشعرای بهار)
خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا
خوشا سرود نو آیین و ساقی سرمست که ماه موی میانست و سر و سیم تنا
خوشا توانگری و عاشقی به وقت بهار خوشا جوانی با این دوگشته مقترنا
خوشا مقارن این هر سه خاطری فارغ زکید حاسد بدخواه و خصم راه زنا
خوشا شراب کهن در سبوی گردآلود که رشح باران بسترده گردش از بدنا
خوشا مسابقهٔ اسب های ترکمنی کجا چریده به صحرای خاص ترکمنا
درازگردن و خوابیده دم و پهن سرین فراخ سینه و بالابلند و نرم تنا
بزرگ سم و کشیده پی و مبارک ساق بلندجبهه و محجوب چشم و خوش دهنا
به فصلی ایدون کز خاربن برآید گل نواخت باید برگل سرود خارکنا
بوی جان می آید اینک از نفس های بهار دستهای پر گل اند این شاخه ها ، بهر نثار
ارسال نظر